ADD یا مشکل کمبود توجه مساله ای است که برخی از بچه های زمانه ما با آن روبرو هستند، گاه با مشکل بیش فعالی(HD) همراه است که ترکیب آن AD/HD می شود و گاه در کودکان تشخیص بیش فعالی و کم توجهی از نوع عمدتا کم توجه داده می شود که علایم متفاوت تری دارد.
ADD در کودکان اغلب در سن 6 تا 12 سالگی تشخیص داده می شود و منظور" از عدم توجه" ، ادامه ندادن توجه و انجام غیر مستمر تکالیف درسی است. عدم توجه می تواند به صورت توجه نکردن یا عدم پاسخدهی باشد. معیار مقایسه هم میزان توجه و پاسخ دهی کودکان همسنِ کودک است. گاهی به صورت بی نظمی، حواس پرتی و فراموش کاری نمایان می شود و یکی دیگر از ابعاد عدم توجه ، تمرکز نداشتن و نیمه کاره رها کردن کارها، کند بودن، تغییر مکرر فعالیت ها، برنگشتن به سراغ کاری که نیمه کاره رها شده و افزایش خطا در کارهای یکنواخت است. سایر علایم کم توجهی در کودکان عبارتند از :
· حواس پرتی خیلی سریع و عدم توانایی در گوش دادن و توجه.
· صحبت کردن بیش از حد .
· دشواری در به پایان رساندن وظایف محوله.
· نیاز به حرکت به طور مداوم و بی قراری.
· مشکل داشتن در حفظ توجه هنگام یادگیری یا انجام تکلیف.
· جا گذاشتن چیزهایی که برای انجام تکالیف و کارها ضروری هستند ( برای مثال فراموش کردن اسباب بازی ها، مداد ، خودکار، کتاب، هر چیز لازم دیگر.
· پرت شدن حواس توسط محرک های فرعی، به خصوص هنگام یادگیری و نیاز به جلب توجه کودک به طور مکرر.
· دنبال نکردن آموزش ها و تکالیف درسی، وظایف روزمره یا وظایف خود در محیط کار( نه به دلیل مخالفت یا نفهمیدن دستورالعمل و آموزش ها).
حال اگر فکر می کنید که فرزند شما مبتلا به ADD هست بهتر است به موقع به فکر شناختن و درمان آن باشید. به خصوص روی سخنم با آن دسته والدینی است که فرزندانشان در آستانه ورود به دوره ابتدایی و یا سال دوم ابتدایی هستند، چرا که بیشتر در معرض تشخیص و بروز علایم می باشند و فصل تابستان بهترین زمان برای پی گیری است ( برخلاف برخی که معتقدند درمان کم توجهی در ایام تحصیلی بهتر نتیجه می دهد).
مواردی که شرح آن گذشت مهم ترین علایم کم توجهی بود. روش های درمانی که می تواند در این زمینه به کودکان کمک کند شامل درمان های دارویی، رویکردها و تکنیک های آموزشی است درمان های دارویی در مواردی نیاز آست که شدت علایم فوق باعث افت قابل ملاحظه عملکرد تحصیلی و کاهش آشکار سطح نمرات شود.کمبود توجه باعث می شود تا کودکان مبتلا در تکالیفی همچون دیکته نویسی، تشدید ، نقطه و برخی حروف را جا بیاندازند، حاصل ضرب ها را اشتباه بنویسند ،پاسخ ها را جا به جا بنویسند، حتی با ضعف در حافظه کوتاه مدت مواجه اند که باعث می شود مطالبی را که معلم یاد داده است ظرف چند دقیقه فراموش کنند و یا والدین هر چه در منزل تلاش می کنند تا کودک املای صحیح کلمه ای را یاد بگیرد، او می آموزد اما روز بعد در املای کلاسی همان کلمه را اشتباه می نویسد.
اگر علایم آنقدر شدید نیست که افت قابل ملاحظه تحصیلی ایجاد کند روشهای آموزشی خلاق و تکنیک ها می تواند موثر باشد.این روش ها آمیخته با تجارب گذشته معلمان، در کنار شیوه های نوین آموزشی و کمی خلاقیت به کار می رود. همه ی این کودکان با داشتن علایم فوق نیاز به بهره گیری از متدهای آموزشی جدیدی دارند . با توجه به علایم ، مهم ترین مهارتی که این کودکان ندارند این است که نمی دانند چگونه کاری را انجام دهند لذا پیش از این که از کودک بخواهیم تکلیفی را انجام دهد و این درخواست را با تذکر مکررِ "حواست کجاست" ...."حواستو جمع کن"..."زودباش انجام بده..."دقت کن....."، به او داشته باشیم، بهتر است نحوه انجام تکلیف را به او بیاموزیم و اگر نمی دانیم از معلم او یا کارشناس زبده ای در این زمینه راهنمایی بگیریم، تا کودک بتواند از حداکثر توانایی های خود و از تمام حواس خود استفاده کند. ماریا مونته سوری (پزشک زن ایتالیایی و یکی از بزرگان و صاحب نظران در عرصه تعلیم و تربیت) براین باور است که باید از دست های کودکان گرفته تا ذهن و مغز آنان را برای کسب تجربه مورد آموزش قرار داد. و او در جایی دیگر می گوید:" هنگامی که مشکل کنترل توجه کودک را حل کردید، در اصل، تمام مشکلات و مسائل مربوط به آموزش را حل کرده اید".
والدین و عزیزانی که ساکن تهران هستند در صورتی که سوالی در زمینه کم توجهی کودکان دارند می توانند از طریق صدای مشاور به شماره :9092301285 مطرح نمایند.
