دانشمندان در تحقیقات جدید خود به این نتیجه رسیده اند که شباهت لبخند انسان به لبخند والدینش به سبب زندگی کردن با آنان نمیباشد بلکه به علت ژنی است که فرد از پدر و مادر خود به ارث برده است.
به منظور پی بردن به این امر که حالت صورت در زمان لبخند زدن یک امر تقلیدی است و یا وراثتی دانشمندان آزمایشاتی را بر روی افراد نابینا انجام دادند.
عموما تصور میشود که افراد نابینا توسط حس لامسه حالات صورت افراد را درک کرده و از آن الگوبرداری میکنند.
اما نابینایان میگویند بدون داشتن یک تصویر ذهنی از چهره افراد بسیار مشکل است که بوسیله دستها حالات روحی افراد را از روی صورت تشخیص و از آن تقلید کرد.
دکتر اویتا نئوو (Eviatar Nevo) و همکارانش از 21 نابینا و 30 نفر از والدین این افراد در این تحقیق در خواست کردند که خاطره ای که در گذشته سبب بر انگیختن احساسات آنها میشود بیاد بیاورند و راجع به آن اظهار نظر کنند و که در پی آن از این اشخاص فیلم برداری به عمل آمد.
در پایان این آزمایش دانشمندان در حدود 43 نوع از حرکات مختلف صورت که این افراد برای بیان احساسات خود بکار برده بودند شناسائی کردند.
محققین دریافتند که 80 در صد حرکات صورت افراد نابینا شبیه افراد خانواده خود بوده و این یافته دانشمندان را متقاعد کرد که توارث سبب این شباهت در حالات و حرکات صورت این افراد شده است که بارزترین آن مشابهت در نحوه خندیدن آنان بود.
بطور کلی بیان احساساتی مانند خوشی، عصبانیت، غم، تنفر افراد نابینا که توسط حرکات صورت ابراز شده بود دقیقا شبیه افراد خانواده آنان بود و این مطلب را به محققین ثابت نمود که نوع لبخند افراد موروثی است و نه اکتسابی.
