مرد خودش رو جمع و جور کرد و خونسرد پاسخ داد:" ترافیک بود"
زن با صدای بلند ادامه داد:" بخاطر ترافیک مبایلتو جواب ندادی؟"
مردچشمهاشو ریزکرد و گفت:"منظورت چیه؟"
زن در حالی که داد می زد گفت:" دقیقاً منظورم اینه که چرا یک ساعت دیرکردی و تلفونت رو هم جواب ندادی؟ چرا؟"
مرد که سعی می کرد آرام باشد ادامه داد:" نه،،، راحت باش، اصلاً مگه تو به من شک داری؟ کجا بودی ؟چی خوردی ؟ مبایلت کجا بود ؟ چی دیدی، چی شنیدی؟ "
مرد تن صداشو بالاتر برد وگفت:"اصلاً تو زن منی یا بازپرس اداره آگاهی یا شاید فکر کردی من ..."
پلان دوم:
مرد چشمهای غضبناکش رو به زن دوخت و گفت :"لیلا، اون آقا کیه که هروقت زنگ می زنم گوشیتو برمی داره؟"
زن بهت زده گفت:"خوب آقای محجوب همکارمه"
مرد خنده عصبی کرد و ادمه داد:" جدی ؟ این آقای محجوب کنار میز شما می نشینه که هروقت خواست تلفونت رو جواب بده؟"
زن :"نه ولی وقتی نتونم تلفونمو جواب بدم اون از میز خودش می تونه شماره منو جواب بده،حالا با این حرفها می خوای چی بگی؟"
مرد که چشمهاشو بسته بود و دهانش رو باز گفت :"می خواهم بگم بابا من نمی خوام زنم با مرد غریبه کار کنه ،اصلاً نمی خوام زنم کار کنه"
زن که حسابی دلخور شده بود با صدایی نه چندان بلند پاسخ داد:"ببین مراقب حرفها و فکرهات باش .اینهایی که تو می گی و من می شنوم نه در شان توست که بگویی نه در شان من که بشنوم"
اما مرد گویی صدایی را نمی شنود به تهدیدهایش ادامه می داد...
شاید برای شما هم پیش آمده باشد وقتی به تلفن مستقیم همسرتان زنگ زده اید همکارش گوشی را برداشته باشد.
یا وقتی باهم صحبت می کردید همکار همسرتان با او صحبتی کرده و شما حسابی به فکر فرو رفته اید که چه رابطه ای بین همسرم با این شخص وجود دارد؟
گاهی که همسرتان دیر به منزل می رسد از او می پرسید، نکند همکارت را رسانده ای؟
یا اگر زود رسیده باشد پرسیده باشید: نکند همکارت تو را رسانده؟
اگرآراسته تر از قبل برای رفتن به محل کار آماده شود می پرسید :"امروز کسی را قرار است ببینی؟
خوب همه اینهایی که گفتم یکی است از هزاران. اما واقع مطلب این است که در دنیای امروز که به جهان صنعتی و فراصنعتی معروف شده است، اغلب کارها به صورت گروهی است که باز برخلاف گذشته، زنان و مردان در کنار هم قرار می گیرند و بحث جنسیت (زن- مرد) زیاد مطرح نیست و این دو جنس چه به صورت همکاری غیرمستقیم در یک سازمان و یا مستقیم در یک اتاق و یا حتی با هم به مأموریت رفتن، در کنار هم قرار دارند و جبراً تماسهای نزدیکی طی چند ساعت در روز با یکدیگر خواهند داشت. اینکه با هم بودن این دو جنس چه جنبه های مثبت حساسیت زن یا شوهر بر روابط کاری همسر
همکاری زنان و مردان در دنیای صنعتی امروز اجتناب ناپذیر است زیرا با توجه به شرایط موجود و برخلاف گذشته که اکثر زنان تحصیل می کنند و با تخصصهایی که دارند، مشاغلی را برای خود بر می گزینند، لاجرم در کنار مردان قرار می گیرند و مردان نیز با توجه به عادت دیرینه و سنتی که یک باور فرهنگی است، خود رامسئول می دانند و در طول تاریخ سعی کرده اند مشاغل را در دست خود داشته باشند، علیرغم اینکه در دلشان از لطیف شدن جوّ سازمانی با حضور زن در محیط کار لذت می برند، اما مخالفت و عدم رضایت خود را به شکلهای مختلف نشان می دهند که در نهایت مجبورند بپذیرند که زنان را در کنار خود در محیط کار تحمل نمایند.
اگر برگردیم به حساسیت همسران کارکنان به همکاران جنس مخالفشان، ابتدا باید علت و ریشه این حساسیت را مورد بررسی قرار دهیم و ببینیم این حساسیتها به چه شکل و نوع می باشد.
حساسیت کنشی، یک نوع ترس از رابطه نزدیک همسر است
حساسیت نشان دادن، به عنوان رفتار که علت تاثیر افکار و احساس شکل می گیرد، گاهی اوقات کُنشی و گاهی واکنشی است و در پاره ای موارد فراکنشی است که هر کدام زمینه های خاص خود را دارند.حساسیت زمانی کُنشی است که فرد (همسر)برای پیشگیری (مبادا که همسرش با دیگری رابطه برقرار کتد و از او چشم بپوشد) حساسیت نشان می دهد که اغلب تهدید ضمنی نیز همراه دارد. در واقع این همسر با ذهنیت کلی که دارد، با ابراز چنین حساسیتی، می خواهد از حوادث و خطرات احتمالی آینده جلوگیری کند زیرا در طول زندگی بارها شنیده است که " آتش و پنبه" نباید کنارهم باشند، یا در کنار هم بودن به مدت طولانی بخصوص اگر شرایط هم مساعد باشد(جای خلوت و دونفره- گفتگوهای احساسی- کمک کردن به هم و غیره) موجب درگیری عاطفی و ایجاد رابطه خواهد شد. بنابراین همسران سعی می کنند هر از گاهی حساسیت خود را به شکلهای مستقیم و غیر مستقیم و حتی با طرح سوالات اکتشافی، به طرف مقابل بفهمانند که حواست جمع باشد.
حساسیت واکنشی ،پاسخی است به رفتارهای مشکوک همسر
یک نوع حساسیت دیگر، حساسیت واکنشی است. این رفتار در واقع بر می گردد به رفتار همسر(کارمند) که چه می کند. بر اساس رفتارهایی که کارمند انجام می دهد ، همسرش واکنش نشان می دهدو به اصطلاح حساسیت نشان می دهد. این حساسیت را بیشتر در خانمهایی شاهد هستیم که شوهرانشان علاوه بر بی توجهی و کم محلی به همسر خود رفتارهای مشکوک از خود نشان می دهند که اگر این نشانه ها را کنار هم بگذاریم، پازلی شکل می گیرد که حاکی از نوعی رابطه خارج از زندگی زناشویی است والبته گاهی اوقات این رابطه ها کشف و بر ملا می شود.
برچسب زدن ممنوع
حساسیت دیگر، حساسیت فراکنشی است. وقتی صحبت از فراکنشی در روانشناسی می شود، دو جنبه دارد، هم جنبه مثبت و هم جنبه منفی.
اما چون بحث حساسیت است، لذا جنبه منفی آن در اینجا مد نظر است.
حساسیت ناشی از فراکنش، در واقع افکار و باورهایی هذیانی است که بعضی از افراد دچار آن می شوند که نشانه بیرونی ندارد. بدبینی و برچسبهای نامربوط زدن که عاری از حقیقت است، از نظر بالینی، این یک مورد روانپزشکی است که در اصطلاح به آن پارانویا می گویند.
دلایل حساسیت در خانمها
اگر از شکل و نوع حساسیت گذر کنیم و از منظر دیگری به حساسیتها نگاه کنیم، تفاوتهایی است که بین حساسیت زن و مرد وجود دارد. از نظر ریشه ای، حساسیتها در زنها، دو علت مکمل دارد که یکی احساس ترس ناشی از بی پناهی است و دوم رفتار حساسیت برانگیز مردها است.
دلایل حساسیت در آقایان
اما حساسیت مردها بر می گردد به باورهای خودشان که طیفی از بدبینی تا هذیان را شامل می شود زیرا اگر در واقعیت چیزی از همسرشان ببینند، نوع واکنشی که نشان می دهند بسیار خطرناک تر و سخت تر از واکنش زنان خواهد بود.
دلایلی که خانمها می آورند تا حساسیت خود را نسبت به همکاران زنِ همسرش توجیح کنند این موارد است: کم توجهی مرد به همسرش
- تعریف و تمجید کردن از همکاران زن- تماسهای تلفنی که بعضاً به لحاظ ضرورت کاری بعد از وقت اداری با یکدیگر دارند مخصوصاً اگر از طرف همکار (زن )باشد- مرموز بودن رفتار مرد و غیبت از منزل- بیش از حد در اداره ماندن مرد- تغییر رفتار ناگهانی مرد به ویژه اگر کارمند زنی جدیداً به آن اداره آمده باشد.
در مورد حساسیت آقایان، اینگونه می توان گفت که وضعیت کاملاً متفاوت است و از آنجائیکه مردها در چنین شرایطی به صورت صفر ویک(همه یا هیچ) عمل می کنند، چنانچه شک کنند که همسرشان احتمالاً رابطه با همکار مرد داشته باشد، رفتارشان بسیار جدی تر از زنان خواهد بود. بنابراین حساسیتها در مردها دو علت دارد. یکی اینکه بیشتر جنبه فرهنگی و باوری دارد که امروزه، این موضوع تعدیل شده و بسیاری از ایشان که خود شاغلند و میزان درآمدشان کم است، ترجیح می دهند که همسرشان کار کنند اما اگر محیط و شرایط کاری به گونه ای باشد که مردی در آن حضور نداشته باشد، راحت ترند برای همین است که اساسا مردان ترجیح می دهند که همسرانشان در خانه باشند و به امورات خانه رسیدگی کنند و دوم اینکه چون همنوع خود را می شناسند که بسیار تحریک پذیر و سُست اراده تر از زنان هستند. لذا ترس از آن دارند که مردان همکار نتوانند خود را کنترل کرده و بستری را فراهم نمایند که بخواهند به همسرشان که البته همکارشان است نزدیک شوند.
بنابراین مردان از کارکردن همسر خود در جمع مردان زیاد راضی نیستند حتی اگر از همسر خود بسیار اطمینان داشته باشند و تجربه نشان داده که زنان محکم تر ازمردان هستند و بسیار نادر خلاف آن ثابت می شود.
انون برای اکثر آقایان :همه یا هیچ
به هرحال مردانی که می پذیرند همسرانشان در جامعه حضور فعال داشته باشند و با دیگران (آقایان) کار کنند و حساسیت نشان نمی دهند، در واقع همان پدیده همه یا هیچ است به این معنا که آنها کاملاً همسر خود را قبول دارند و از شرایطی که همسرانشان در آن کار می کنند، کاملاً مطمئن هستند. که در غیر این صورت، حساسیت خود را به شکلهای مختلف و بهانه های مختلف نشان می دادند کما اینکه هرگاه ایشان با همسران خود درگیری پیدا می کنند، اولین تهدید آنی این خواهد بود که آنها را از کارکردن و سرکار رفتن منع خواهند کرد و این نشان از حساسیت آنهاست.
به گناه نکرده
در بررسیهای بالینی و خانواده درمانی، گاهی اوقات حالتی را شاهد هستیم که چه زن و چه مرد بی هیچگونه ارتباطی با همکار و فقط از روی بی حوصلگی- بی توجهی یا بی علاقگی به همسر در اثر گذشت زمان یا دلایل دیگر، و گاهی اوقات از روی لجبازی بر سرِ موارد دیگر در زندگی مشترک ،اعمالی را انجام می دهندکه طرف مقابل دچار شک و تردیدهایی می گردد و برای خود حدثهایی می زند که در عمل و واقعیت چیز خاصی وجود ندارد.
گاهی اوقات شک و حساسیت به گونه ای می شود که طرف مقابل را وادار می کند همان رفتار را بکند. یعنی به خود می گوید که "آش نخورده و دهان سوخته" پس حالا می خورم (همان کار رامی کنم که تو به آن حساس هستی) تا ببینم چه می شود.
مورد توجه آقایان
تا آنجائیکه ممکن است باید رفتاری انجام شود که شک برانگیز نباشد و مستقیماً به مشکلات فی مابین اشاره کرد و آن را حل نمود تا اینکه بخواهیم به شیوه های غیرمستقیم کسی را متهم کرده و یا از روی لجبازی برای حل نشدن مسا له، خود را گرفتار کارهای دیگری کنیم که برای خود عوارض جانبی خاصی خواهد داشت.
بنابراین آقایان اگر ریگی به کفش ندارند، پس بهتر است آن بخش از رفتارشان که شک برانگیز است را کنار بگذارند،خود را در مظان اتهام قرار ندهند و سعی کنند بیشتر با خانواده باشند و آن گروه آقایانی که بهانه های مختلفی برای در خانه نماندن دارند، بهتر است به خانه برگردند چون در نهایت باید در خانه از این دنیا بروند و وای به حال کسانی که خانه و خانواده ای برای حمایت در روز مبادا نداشته باشند.
از طرفی بهتر است آقایان نسبت به همسران خود محبت عملی داشته باشند و صرفاً به کار کردن خود و درآمد خود که برای رفاه خانواده است، بسنده نکنند و با زبان و محبت عملی غیر مالی و مادی، نشان دهند که خانواده دوست هستند و به همسرشان علاقه دارند.
مورد توجه خانمها
تجربه نشان داده است که اکثر آقایان بعد از ازدواج به همسرو خانواده همسرشان گرایش دارند که البته این یکی از گلایه های خانواده پسر است که اغلب عنوان می شود.
حال اینکه این گرایش دراکثر مردها وجود دارد لذا خانمها باید به آن توجه نموده وشرایطی را مهیا کنند که این رفتار تقویت شود.
وبرهمین اساس بکوشند شرایط جذب همسر را فراهم سازند و از انتقاد و ایراد گرفتن بپرهیزند چون این روش طرد کننده است و کسی که طرد شد دیگر بر نمی گردد و وقتی برنگشت ممکن است به سوی دیگری روی آورد، درست همان چیزی اتفاق بیافتد که سالها از آن ترس داشته اند.
ومعمولًا دیده می شود که مردهای طرد شده اگر به سوی دیگری نروند حتماً رجعت به خانواده قبلی خود می کنند و به شدت چند برابر گذشته و یا حتی برای جبران بیشتر به آن پناه برده و وابسته می شوند .
در اینجاست که اشتغال زنان بیرون از خانه سخت تر می شود.
