بعضی از دختر پسرا برای همسریابی خواسته یا نا خواسته سراغ دوستی های اینترنتی میرن و اغلب خانواده با این موضوع کنار نمیاد!
نتیجه این می شه که اونا این رابطه رو هر چند سال هم که طول بکشه مخفی می کنن و چون معمولا هم علاقه به طرفشون دارن
هرچی موقعیت ازدواج هم پیش بیاد اونو به بهانه های مختلف رد می کنن.یعنی اگه دختر باشن خواستگارا رو رد می کنن و بعدش
معلوم نیست آیا اون پسر اینترنتی بیاد خواستگاری یا اینکه ول کنه بره سراغ دختر دیگه.!
و اگه پسر باشن قبول نمی کنن که برن خواستگاری و در نتیجه سالها ازدواجشون بخاطر اینکه نمی تونن به خانواده شون بگن و اونا رو
برای خواستگاری و ازدواج راضی کنن عقب می افته.
واگر در این بین نظر یکی از طرفین عوض بشه فرد دیگه دچار صدمه روحی شدیدی میشه که به قول خودشون از دنیا زده و دیگه نباید
به هیچ کس و هیچ چیز اعتماد کرد!حتی یک لحظه فکر نمیکنه این دوستی از اول اشتباه بوده یه روز میگه شانس ندارم یه روز میگه ای
خدا این چه سرنوشتیه که برا من نوشتی!و....کمتر میگن کار خودم بود ساده اندیشی کردم!
موضوع دیگه چرا برای ازدواج از دنیای مجازی به انتخاب همسر آینده فکر کنیم؟!البته این بیشتر برای خانمها پیش میاد تا آقایون به دلیل
بعضی فرهنگ های غلط رایج در جامعه دختران در این جور فضاهایی احساس قدرت تصمیم گیری بیشری می کنن که در دنیای واقعی
فکر می کنن از اون محروم شدن .
نظر شما چیه؟؟
