به راستی نیاز به تأیید چیست و چرا برخی افراد همواره سعی دارند کار، رفتار و عمل‌شان را از نگاه دیگران مورد ارزیابی قرار دهند؟ و تا دیگران رفتار آنان را تأیید نکنند، در تأیید صحت عمل و رفتار خویش شک دارند؟ در زندگی روزانه‌ی خود با افراد بسیاری برخورد کرده‌ایم که همواره در تلاش‌اند تا رفتار و عمل‌کرد خویش را به تأیید دیگران برسانند. به راستی چرا برای برخی افراد، خواسته‌ها و تمایلات سایر افراد این قدر مهم است به گونه‌ای که بدون تأیید دیگران، همواره در شک و تحیر به سر می‌برند. به‌عبارت دیگر، هنر برخی افراد خود را در آیینه‌ی دیگران دیدن است، چرا؟ سؤال این است که این گونه افراد چگونه می‌اندیشند و چگونه رفتار می‌کنند؟
ویژگی‌های افرادی که نیاز به تأیید دارند. معمولا" افرادی که نیاز به تأیید دارند دارای ویژگی‌هایی هستند که آنان را از سایر افراد برجسته می‌کند:
1) این گونه افراد در شغل، زندگی فردی، زندگی زناشویی، در مقام یک پدر، فرزند، دوست، کارمند، خبرنگار، ژورنالیست و ... به شدت فعالیت می‌کنند تا خوب جلوه نمایند.
2) همواره در تحیر و سرگردانی به سر می‌برند. منتظر اجازه و تأیید دیگران هستند تا برای آن‌چه انجام می‌دهند، کسب اجازه و تأیید کنند!
3) به دیگران وابسته‌اند و در صورت تأیید دیگران احساس لذت، رضایت و ارزشمندی می‌کنند.
4) معمولا" در جمع از اظهار نظر اجتناب می‌کنند و در هراسند؛ زیرا می‌ترسند ارزیابی دیگران آنان و دیدگاه‌شان را تأیید نکند و یا اظهار نظر آنان مورد نظر دیگران واقع نشود.
5) همواره رفتاری محافظه‌کارانه داشته و برای حفظ وضع موجود، رفتاری مسالمت‌آمیز دارند.
6) برای رضایت خاطر دیگران زندگی می‌کنند، تلاش و فعالیت می‌کنند و همیشه در خدمت خواسته‌های دیگرانند.
7) استعدادها، ظرفیت‌ها، مهارت‌ها و توانایی‌های خویش را باور ندارند و تمایل دارند خود را «نالایق» وانمود کنند.
8) آنگاه که احساس کنند با گفتن «حقیقت» تعارض و تنش پدید آید، دروغ گفتن و پنهان کردن حقیقت برای‌شان راحت می‌شود.
9) به خاطر ترس از عدم تأیید و یا طرد شدن، خواسته‌ها، نیازها، حق و حقوق خود را کنار می‌گذارند و تابع خواسته‌ها و هوا و هوس دیگران می‌شوند.
10) به دلیل ترس و نگرانی از نتایج احتمالی یک تصمیم، هیچ‌گاه «تصمیم» نمی‌گیرند و از ابراز عقیده اجتناب می‌کنند.
چرا برخی نیاز به تأیید دارند؟
معمولا" افراد بنابر دلایلی نیاز به تأیید دارند: برخی به دلیل ویژگی‌های شخصیتی، برخی به دلیل پیشینه‌ی تربیت خانوادگی و برخی نیز به دلیل ارتباط با دوستان و افراد دارای چنین ویژگی روحی و روانی و ... به چنین بیماری دچار می‌شوند. در این‌جا اجمالا" برخی از این عوامل را بیان می‌کنیم.
1) افرادی که نیاز به تأیید دارند، بنابر دلایل زیر عزت نفس آنان پایین است:
الف) فقدان حس ارزشمندی و در نتیجه عدم وجود تقویت این حس در دوران کودکی
ب) احساس طردشدگی و کمبود عاطفی در دوران کودکی
ج) فقدان ارزیابی مثبت از خود و بازخوردگیری مثبت در دوران کودکی
د) احساس نادیده گرفته شدن و بی‌توجهی و یا کم‌توجهی در دوران کودکی
2) این افراد نقش تأیید‌گرفتگی را از والدین در کودکی آموخته‌اند و به‌طور وسواس گونه‌ای به دنبال تأیید از هر منبعی برای عمل «خوب» خویش‌اند.
3) در کودکی احساس می‌کردند که «وصله‌ی ناجورند» و نمی‌توانند با دوستان و اطرافیان گرم بگیرند و بجوشند.
4) خود را در کودکی به الگوهای خیالی، موهوم و غیر واقعی می‌چسبانند که معمولا" آرمانی و دست نیافتنی بودند و از تلویزیون، ماهواره و ... تبلیغ می‌شوند.
راه‌های کاهش نیاز به تأیید دیگران
راه‌ها و شیوه‌های زیر می‌تواند نیاز به تأیید دیگران را در افراد کاهش دهد. به واقع، با عمل به این راه‌کارها افراد در رفتار خویش کم‌کم نیاز کم‌تری به تأیید دیگران می‌بینند. این راه‌کارها را می‌توان چنین بیان کرد:
1) باید راه‌های خودباوری و عزت نفس را در خود تقویت کرد و باید این باور و عقیده‌ی غیر منطقی را که «احساس خوب بودن» در گرو «تأیید دیگران» است از خود طرد کرد.
2) زمینه‌ها و بسترها و ترس‌های احتمالی شخص مثل طرد، نادیده گرفتن، ترک شدن، و عدم تأیید را در خود شناسایی و از بین ببرند.
3) باید به خود جرأت داد، وارد صحنه‌ی موفقیت‌های تعارض‌آمیز و تنش‌زا شد، در مسائل و مباحث گروهی شرکت کرد و به خود جرأت اظهار نظر داد. نظر خود را در مورد موضوع مورد بحث در جمع با اطمینان ابراز کرد و نباید از چیزی و یا کسی هراسید؛ چرا که دیگران هم مثل ما افرادی عادی هستند، با ما تفاوتی ندارند.
4) باید همواره خود را در برابر این پرسش ملامت کرد که اگر قرار باشد همواره مورد تأیید دیگران باشم و رفتار من مورد رضایت دیگران باشد، ولی هرگز نتوانم احساس و نظر واقعی خود را درباره‌ی مسائل و موضوعات بیان کنم، چه ارزش و نفعی دارد؟
5) باید فهرستی از موضوعاتی را تهیه کرد که همواره از ترس عدم تأیید، هرگز نظر خود را درباره‌ی آن‌ها بیان نکرده‌اید، اینک خود را آماده کنید تا دیدگاه خود را درباره‌ی این موضوعات به دیگران با جرأت و قاطعیت تمام بیان کنید.
6) سعی کنید این نکته را همواره به خود تلقین کنید که مهم نیست که دیگران درباره‌ی من چه قضاوتی دارند، مهم این است که نظر من درباره‌ی این موضوع چیست.
منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی مؤسسه‌ی سبطین
علوی (www.alavigroup.com)
