سلام

من يک دختره 18 ساله هستم نميدانم چرا هميشه با خودم حرف ميزنم تو ذهنم با آدمايي حرف ميزنم که از ذهنم ساختمشون بعضي ها رو هم که ديده باشم ازشون خوشم بياد تو ذهنم يه جايي براشون ميسازم هر وفت تنهام اين خيال باهامه هر وقت با ادماي توي خيالم حرف ميزنم گريه م ميگيره دست خودم نيست از اين وضع خسته شدم فکر ميکنم يک روز ديونه بشم فقط با ادماي تو خيالم باشم کسي روغير از اونها نبينم 6 ساله که اينجوري شدم نميدونم چرا اينجوري شدم کلا ادمي هستم که زياد تحمل ندارم زود ناراحت ميشم من حتي تو خونه ي خودمون فکر ميکنم يک خونه ي ديگه هم هست و يک خانوم انجا کار ميکنه و حتي دکتر هم هست اين همش توي ذهنم

هيچوقت نتونستم به کسي بگم هيچکس نميتونه درکم

کنه من بايد چيکار کنم…؟

شما ميتونيد کمک کنيد؟؟؟؟